Σακελλαρίδης, Ιωάννης

I

Έλληνας καθηγητής της εκκλησιαστικής μουσικής και υμνωδός, από το Λιτόχωρο του Όλυμπου (1854-1938). Σπούδασε εκκλησιαστική μουσική στη Θεσσαλονίκη και φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και χρημάτισε καθηγητής της μουσικής σε πολλά εκπαιδευτικά ιδρύματα (Ριζάρειος Σχολή, Αρσάκειο, Σχολή Χιλ, Παρθεναγωγείο Ελληνίδων κ.ά.). Προικισμένος με εξαίρετη φωνή, διατέλεσε πρωτοψάλτης της Μητρόπολης, της Αγίας Ειρήνης και άλλων ναών της Αθήνας. Βαθύς μελετητής της κλασικής φιλολογίας και της υμνογραφίας δημοσίευσε πολλά μουσικά συγγράμματα στην ευρωπαϊκή και τη βυζαντινή σημειογραφία, κυριότερα από τα οποία είναι: Ιερά υμνωδία, Τριώδιον, Μεγάλη Εβδομάς Ακάθιστος Ύμνος, Αγιοπολίτης κ.ά. Κυκλοφόρησε ακόμα και παιδαγωγικά άσματα με τον τίτλο Τυρταίος και τα χορικά της Αντιγόνης του Σοφοκλή. Ο Σ. ίδρυσε δική του σχολή, έψαλλε δε και δίδασκε σύστημα μεικτό από βυζαντινή και τετράφωνη ευρωπαϊκή μουσική, το οποίο κατόρθωσε να επιβάλει στην Αθήνα και σε άλλες ελληνικές πόλεις.

II

Εφευρέτης ποικιλίας βαμβακιού (1845-1933). Ο Σ. γεννήθηκε στη Ζαγορά αλλά καταγόταν από το Μεσολόγγι. Μετανάστευσε στην Αίγυπτο σε ηλικία 18 ετών και εργάστηκε εκεί σε διάφορους βαμβακεμπορικούς οίκους. Αργότερα ίδρυσε δικό του. Το 1908 ανακάλυψε την ποικιλία του βαμβακιού που τον έκανε γνωστό σε παγκόσμια κλίμακα. Η ποικιλία αυτή αποτέλεσε πηγή πλουτισμού για την Αίγυπτο, αφού πρόσφερε στη χώρα από την πώληση του βαμβακιού Σακελλαρίδη ή Σάκελ όπως ονομάστηκε, 300 εκατομμύρια λίρες, σε διάστημα 30 ετών. Το 1920 η Αίγυπτος τον παρασημοφόρησε για την προσφορά του. Ο Σ. ωστόσο πέθανε φτωχός. Το βαμβάκι Σάκελ έφερε αληθινή επανάσταση στη βιομηχανία γιατί οι Άγγλοι νηματουργοί αναγκάστηκαν να κάνουν βασικές μετατροπές στις εγκαταστάσεις των εργοστασίων τους για να το χρησιμοποιήσουν, ενώ οι Αμερικανοί το χρησιμοποίησαν πρώτα στη βιομηχανία των ελαστικών.